Bijdrage Staten­ver­ga­dering Propo­sitie Stikstof en Natuur

Er worden allerlei trucs bedacht om het oplossen van het stikstofprobleem te ondermijnen. Afgelopen week waren mogelijk illegale provinciale constructies in het nieuws waarbij verschillende provincies de zogenaamde stikstofrechten van al lang gestopte bedrijven alsnog inzetten voor het mogelijk maken van één of ander te bouwen of aan te leggen project. Het is ons niet duidelijk of ook de provincie Groningen zich hiermee heeft ingelaten, we hebben daarover inmiddels technische vragen gesteld.

Wel is ons duidelijk uit de beantwoording van de vragen door de gedeputeerde dat de ernstige gevolgen van de stikstofdeken nog niet echt zijn doorgedrongen tot het college.

Rondom natuurgebieden worden pogingen gedaan om bedrijven weg te krijgen, om de dichtbij neerslaande ammoniak aan te pakken. Als dat lukt is dat mooi. Maar een succesvolle aanpak moet zich richten op de totale emissie. Dan helpt het niet om buiten de 25 km zone van alles te vergunnen tenzij…. er volgens de gedeputeerde bezwaar gemaakt wordt en het college door de rechter wordt teruggefloten. Wat is dit voor een instelling en een aanpak?

Kan het College verder kijken dan alleen Liefthingsbroek? Álle natuur in de provincie heeft te lijden onder stikstof. Ons grootste natuurgebied, de Wadden. Daar verandert de kwelderbegroeiing onder invloed van stikstof, zodat foerageren en nestelen voor beschermde vogelsoorten steeds moeilijker wordt. Dit wordt compleet buiten beschouwing gelaten in het beeld dat het College neerzet. Ook het gevaar van reactieve stikstofverbindingen voor de volksgezondheid (zoals NO2 en fijnstof deeltjes van ammonium) blijft geheel onbenoemd. Moeten we de problemen niet eens bij de kern aanpakken?

Voorzitter, de Partij voor de Dieren is niet tegen boeren. Wel zien wij onder ogen dat ze een belangrijke bijdrage leveren aan de uitstoot van stikstof en CO2, en het grote verlies aan biodiversiteit,

Ook de grote landelijke partijen onderkennen inmiddels de noodzaak van het drastisch verkleinen van de veestapel, inclusief het ondersteunen van boeren richting een natuurinclusieve landbouw. Om dat te realiseren zijn we nu afhankelijk van het meststoffenbeleid van het Rijk. Het enige wat de provincie momenteel kan reguleren zijn uitbreidingen en nieuwvestigingen in de intensieve veehouderij. Daarmee blijven bestaande situaties, én de hele melkveehouderij, buiten bereik. De provincies willen juist met gebiedsprocessen het stikstofoverschot aanpakken. Maar zij hebben nauwelijks provinciale instrumenten tot een sturing op dieraantallen, om te komen tot verminderde stikstofemissie, te ondersteunen.

Willen we hier de uitvoering in eigen hand houden dan hebben we nieuw instrumentarium nodig. Precies dát vragen wij met onze motie, niet meer en minder. Ga nu eens, in IPO verband, en in overleg met het ministerie, op zoek naar een provinciaal handelingsperspectief op het sturen in dieraantallen, en beperk je niet tot alleen varkens en kippen, maar neem ook de melkveehouderij mee.

Daarom onze motie: Provinciaal handelingsperspectief vermindering dieraantallen veehouderij.