UITNO­DIGING voor de lezing "Dier­ex­pe­ri­menten en actie­voeren" 23 juni

Onder de titel "De grote crisis- Nederlanders en hun dieren" worden er vier avonden georganiseerd in Leeuwarden, Gasselternijveen, Zwolle en Groningen waarop Dirk Boon een lezing geeft. Groningen is het laatst aan de beurt op maandag 23 juni aanstaande.

Plaats: Academiegebouw van de RUG aan de Broerstraat 5 in Groningen
Tijd: 20:00 - 22:00 uur, deuren open vanaf 19:30
Zaal: Senaatskamer

Mr. Dirk Boon geeft lezingen en leidt discussies. Hij houdt zich bezig met de verhoudingen tussen mens en dier en vooral met de rechtspositie van dieren. Hij promoveerde op het proefschrift Nederlands dierenrecht in Groningen (1983) en is tussen 1997 en 2004 hoogleraar geweest in het vak dier en recht aan de juridische faculteit Utrecht. Hij was lijstduwer voor de Partij voor de Dieren en schreef een bijdrage voor het boek van Marianne Thieme ‘De eeuw van het dier’.

Vanaf september 2008 geeft hij onder dezelfde titel een cursus van tien weken voor de Seniorenacademie (HOVO/hoger onderwijs voor ouderen) aan de Universiteit Groningen (iedereen wordt overigens toegelaten op volgorde van inschrijving met een maximum van 25 cursisten).

Sinds 1984 is Boon tevens werkzaam als advocaat.

Op de avond in Groningen wordt een inleiding gegeven over de actuele ontwikkelingen in het dierexperiment. Die inleiding duurt circa drie kwartier en wordt na een korte pauze gevolgd door een discussie.

Dit onderwerp is actueel geworden omdat voor het eerst in 2003 kamerleden actievoerders het stempel ‘terrorist’ hadden opgedrukt. Nadien heeft de Partij voor de Dieren zich in juridische procedures ingespannen om de onderzoeksprotocollen voor dierexperimenten openbaar te krijgen. In mei 2008 is hierover nog een proces gevoerd. Ook nu staat het onderwerp weer hoog op de politieke agenda.


Korte inhoud lezing "Dierexperimenten en Actievoeren", door Dirk Boon.
"Om het vraagstuk van de dierexperimenten op te lossen, heeft het geen zin dat u zich bekreunt om het lot van het arme proefdier. Ik heb een hekel aan dierproeven, maar om heel andere redenen dan de meeste mensen. Al dertig jaar probeer ik erachter te komen wat er in de laboratoria gebeurt en aan welke experimenten dieren worden blootgesteld. Ik heb lange tijd goede contacten met de sector onderhouden, maar als het gaat om het beschrijven van concrete dierproeven is aan mij de gevraagde informatie onthouden.
Daarom kan ik per dierexperiment niet vaststellen voor welk doel dieren worden gebruikt, hoeveel dieren worden gebruikt, van welke soort dieren worden gebruikt, wat deze dieren wordt aangedaan, aan welke mate van ongerief zij worden blootgesteld, hoe lang de experimenten duren, wat de conditie is van de dieren tijdens het experiment en hoe zij aan hun einde komen.
In 1978 werden nog 1.6 miljoen proefdieren in Nederland verbruikt, het huidige aantal is de laatste tien jaar zo’n 600 à 700 duizend dieren. Dat deze gegevens niet algemeen bekend zijn en gewoon op het internet staan vermeld, maakt dat de sector omgeven is door een dichte mist van geheimzinnigheid. Dat wekt irritatie. Dat leidt tot actiebereidheid. Dat wekt volkswoede op. In en rond dierenlaboratoria zijn zo’n zevenduizend personen werkzaam (gegevens 2003). Deze mensen vormen veelal een gesloten kring die met man en macht pottenkijkers buiten de deur houdt en oprecht nieuwsgierigen gevraagde informatie onthoudt.
De wettelijke bescherming van proefdieren is uitstekend geregeld, zo goed zelfs dat de onderzoekers er steen en been over klagen dat de dossiers om een dierexperiment te mogen verrichten en de dierproef uit te kunnen voeren vuistdik zijn. Uitleg van de gang van zaken: alleen vergunninghouders, voor elke dierproef positief advies van een dierexperimentencommissie met ethische toetsing, enzovoorts.
Het is al jaren in discussie dat de gegevens over dierexperimenten openbaar moeten worden gemaakt en dat dierexperimenten zich in openheid zullen voltrekken.
De sector verzet zich daartegen omdat zij oneerlijke concurrentie vreest en de vlucht van laboratoria naar het buitenland. Die argumenten worden gelogenstraft met de gang van zaken rond de milieuvergunning en de vergunning voor het genetisch modificeren van planten en dieren. Dergelijke procedures voltrekken zich in openheid en openbaarheid. Vergunningaanvragen worden ter inzage gelegd en staan open voor bezwaar en beroep door belanghebbenden. Het is bekend dat nog nooit een bedrijf naar het buitenland is vertrokken omdat het voor concurrentie vreesde doordat het de productiegegevens van het bedrijf open en bloot in de vergunningaanvragen neer moest leggen.
In Nederland zijn scherpe maatschappelijke discussies, dikwijls na tien of nog meer jaren tot een oplossing gebracht: te noemen zijn abortus en euthanasie, kernenergie, kruisraketten, het stakingsrecht en andere. Gek genoeg laat de regering discussies over dieren, zoals het dierexperiment, tientallen jaren doorzeuren zonder dat er een oplossing in het vooruitzicht wordt gesteld. Dat is een onverantwoorde opstelling die niet getolereerd kan worden. Vandaar dat actievoeren tegen dierproeven van harte kan worden ondersteund. Er is in Nederland heel veel kennis opgebouwd over actievoeren. Er is precies bekend wat wel en wat niet toelaatbaar is, tot hoever de actievoerders mogen gaan, hoeveel overlast het publiek heeft te gedogen, enzovoorts.
Aan de hand van het dossier Venray wordt uitgelegd welke idiote misstappen zowel aan de kant van de actievoerders als aan de kant van het bedrijfsleven en de overheid zijn begaan."