Snel provin­ciale maat­re­gelen tegen gifstoffen in het milieu

De statenfractie van van de Partij voor de Dieren Groningen vraagt het College van GS om snel met nieuwe maatregelen te komen om de verspreiding van gifstoffen in het milieu een halt toe te roepen. Vanuit de land- en tuinbouw komen veel onkruidbestrijdingsmiddelen en pesticiden in bodem, water en lucht. Het nieuwe coalitieakkoord biedt mogelijkheden om serieus werk te maken van een systeemverandering.

Fractievoorzitter Ankie Voerman vindt dat ‘business as usual’ geen optie meer is: “De zorgwekkende rapporten stapelen zich op. De land- en tuinbouw is bovenmatig verslaafd aan het gebruik van gifstoffen met als doel maximaal te kunnen produceren. Dit verziekte systeem van voedsel produceren moet doorbroken worden. Een schoon leefmilieu en schoon water is letterlijk van levensbelang, voor zowel de gezondheid van mens en dier als voor het herstel van de natuur en de biodiversiteit. Is dit de prijs die we willen betalen voor extreme efficiëntie en de Nederlandse exporthonger?”

Het RIVM rondde onlangs een groot onderzoek af, waarbij gekeken is naar de blootstelling aan bestrijdingsmiddelen bij omwonenden van bloembollenvelden en fruitteelt. Eén van de conclusies is dat jonge kinderen en zwangere vrouwen mogelijk een gezondheidsrisico lopen door de verhoogde concentraties gif in de lucht en huisstof. Bij een door bewoners geïnitieerd onderzoek bij lelievelden in Drenthe werden 57 verschillende bestrijdingsmiddelen in de bodem aangetroffen. Stichting Natuur & Milieu constateerde vorige maand dat 99% van de wateren niet aan de ecologische waterkwaliteitsnorm voldoet. Het water uit de Drentsche Aa, waar drinkwater voor 200.000 Groningers wordt gewonnen, is nog steeds vervuild met bestrijdingsmiddelen zoals glyfosaat.

De Partij voor de Dieren vindt de uitkomsten van de onderzoeken en rapporten ernstig. Wachten op de resultaten van nóg weer nieuwe onderzoeken, of op aanpassing van rijks- en Europese regelgeving is volgens de PvdD kostbaar tijdverlies. De fractie dringt daarom aan op maatregelen die de provinciale overheid nu al binnen haar eigen beleidsterreinen kan regelen. Te denken valt aan afstandscriteria tussen bewoning en velden met bijvoorbeeld bollen- en fruitteelt. Ook kan de provincie zich nog veel harder inspannen om biologische land- en tuinbouw de norm te laten worden. De controle op waterkwaliteit moet worden uitgebreid van slechts de grote waterlopen naar ook de beken en sloten – waar de vervuiling vaak binnendringt.