Partij voor de Dieren vraagt om dier­vrien­de­lijke aanpak onge­wenste dier­soorten

De Partij voor de Dieren vraagt de provincie om af te zien van het plan om wasberen, wasbeerhonden en de eendensoort rosse stekelstaart te doden. Er zijn onlangs afspraken gemaakt met jagers om deze diersoorten te verwijderen uit onze provincie. De Partij voor de Dieren wil dat de provincie bij de aanpak van deze ‘ongewenste vreemdelingen’ eerst bewijst dat ze werkelijk een probleem vormen, en vervolgens kiest voor een diervriendelijke aanpak. Wasberen kunnen weggevangen worden en bij opvangcentra worden ondergebracht, of geneutraliseerd en teruggeplaatst in de natuur.

Statenlid Ankie Voerman vindt het volstrekt onbegrijpelijk dat er meteen wordt gekozen voor het doden van de dieren: “Bejagen van wasberen en wasbeerhonden is bewezen ineffectief en wreed, dat is in Duitsland al lang bekend. Het richt ontzettend veel dierenleed aan. Kiest het College voor doden omdat het goedkoop en relatief makkelijk is? Er is opvang beschikbaar voor deze diersoorten. Als ze dan echt uit onze natuur moeten verdwijnen, kies dan voor een diervriendelijke aanpak.”

De fractie wil onder meer van het College horen of er überhaupt sprake zal zijn van een invasie van de wasbeer en de wasbeerhond, en hoe zwaar het kostenaspect weegt in de keus tussen doden en bijvoorbeeld wegvangen. Daarnaast vraagt zij om een inventarisatie van de mening van de inwoners van Groningen. In Limburg was grootschalige jacht op wasberen aangekondigd, maar is dit besluit onder druk van de bevolking teruggedraaid.

De wasbeer, wasbeerhond en rosse stekelstaart zijn ‘invasieve exoten’, dieren die van nature niet voorkomen in onze natuur maar zich door menselijk toedoen of door migratie vanuit andere landen in ons land hebben gevestigd. Zo zijn de rosse stekelstaarten nazaten van ontsnapte dieren. De wasbeer werd ooit in Europa uitgezet voor de jacht, en de nakomelingen van deze dieren bereiken nu vanuit Duitsland ook Groningen. De Europese Unie heeft bepaald dat er zo’n 500 dier- en plantensoorten niet thuishoren in Europa, en dus bestreden moeten worden. Deze taak is vervolgens via het Rijk naar de provincies gedelegeerd. De provincie heeft hierbinnen wel ruimte om prioriteiten te stellen, en de afweging te maken of het middel niet erger is dan de kwaal. Voor de rosse stekelstaart is bestrijding bijvoorbeeld helemaal niet nodig. De enige reden waarom de soort op de Brusselse lijst staat is omdat hij zich genetisch kan vermengen met de witkopeend die in Zuid-Spanje voorkomt. Vermenging op gevaarlijke schaal tussen de “Nederlandse” stekelstaart en de Zuid-Spaanse witkopeend is zeer onwaarschijnlijk. Zo zijn de rosse stekelstaarten in Nederland overwegend standvogels en is de afstand tot Zuid-Spanje een moeilijk te nemen obstakel. Bovendien wordt de vraag opgeworpen tot in welke mate de mens moet ingrijpen, en of het werkelijk een verlies van biodiversiteit is als de bijna-identieke Nederlandse en Spaanse eend ooit zouden kruisen.