Bijdrage Staten­ver­ga­dering agen­de­rings­verzoek 'Energie in eigen handen'

Voorzitter, de overheid heeft de energieprijzen niet onder controle. Niet alleen door de oorlog in de Oekraïne en de daardoor veranderende verhoudingen ten opzichte van Rusland. Maar met name ook omdat de Staat der Nederlanden totaal is doorgeslagen wat betreft het aan de markt overlaten van zaken van groot algemeen belang. Zaken als bijvoorbeeld de Zorg, huisvesting en de energievoorziening.

Volledig terecht vraagt de SP wederom aandacht voor dit belangrijke punt. En net als een aantal jaren geleden steunen we hun oproep. Nu meer dan ooit is gebleken dat een zo’n essentiële voorziening juist in deze tijden van tekorten op de gasmarkt leidt tot extreme winsten voor bedrijven als Shell, die - samen met andere multinationals - een flink slaatje slaat uit deze situatie. Over de ruggen van talloze mensen die letterlijk in de kou zitten, omdat ze geen idee hebben hoe ze hun energierekening zouden moeten betalen. Dat deze armoede in onze provincie volgens TNO verhoudingsgewijs het hoogste is, maakt het wel heel schrijnend.

Wij, de gaskolonie van Nederland – waarvan de inwoners, koud tot op het bot, zitten te bibberen onder een deken. Waar ouders zichzelf - maar ook hun kinderen - een warme douche ontzeggen omdat ze de kosten niet op kunnen brengen.

Voorzitter net als de SP vinden wij dat de energievoorziening weer in de handen van de overheid moet komen. De winsten vloeien dan niet terug naar bedrijven en hun aandeelhouders, maar kunnen dan geïnvesteerd worden in de noodzakelijke energietransitie en de verduurzaming van woningen. We steunen dan ook de motie!

Voorzitter, normaal gesproken is dit mijn laatste woordvoering in deze Staten. Ik heb veel waardering voor verreweg de meeste vaak hard werkende volksvertegenwoordigers hier. Van links tot rechts. We hebben het vaak gehad over de grootste dreiging sinds mensenheugenis, het opwarmen van het klimaat. In alle politieke woordvoeringen zou de klimaatopwarming en de vernietiging van de natuur, en van ons bestaan op deze planeet centraal moeten staan. Tot mijn teleurstelling is dit niet zo, ook niet binnen de Groningse politiek. Daarom kunnen mijn laatste woorden hier niet onverdeeld positief zijn. Ik sluit me om die reden aan bij een citaat uit een interview met de 65 jarige advocate Benedicte Ficq, gepubliceerd in Trouw vorige week. Ficq is kort geleden lid geworden van Extinction Rebellion. Ik herken me in haar woorden. Er werd haar gevraagd of ze het erg vindt om als klimaatgekkie te worden weggezet, zij antwoordde en ik citeer: “Nee, dat interesseert me geen bal. In het ergste geval zullen sommigen zeggen: wat debiel, wat die Ficq doet. Maar ik vind het juist debiel als mensen niet in actie komen. Als ze geen stelling nemen om een klimaatramp tegen te gaan.” Waarvan akte!