Steen­marters op de doden­lijst van provincie

De provincie Groningen geeft opnieuw toestemming voor het doden van steenmarters in het weidevogelgebied Paddepoel-Koningslaagte. Bij wijze van proef werden in dat gebied, alsook in Winsumermeeden, vorig jaar al steenmarters gedood. Uit het besluit blijkt dat wordt aangestuurd op standaard bejaging van steenmarters in weidevogelgebieden in de hele provincie, zoals nu al voor vossen het geval is. De Partij voor de Dieren hekelt de tunnelvisie van het College, en stelt dat het doden van dieren een dekmantel is om de werkelijke oorzaak van de terugloop aan weidvogels te maskeren. De fractie heeft vragen gesteld.

De provincie geeft aan dat het broedsucces van de grutto en tureluur in Paddepoel-Koningslaagte in 2021 sterk is gestegen ten opzichte van 2020, en meent dat het doden van enkele steenmarters daar aan ten grondslag ligt. Statenlid Ankie Voerman vindt dit een discutabele vorm van pseudowetenschap: “Uitkomstpercentages en broedsucces zijn afhankelijk van vele factoren, zoals de merkbaar wordende gevolgen van klimaatverandering, vroeg of laat maaien ten gevolge van (on)gunstig weer, veel of weinig voedselaanbod door natte of droge lentes en de mate van pesticidengebruik. Ook de schommelende aantallen van andere predatoren zoals kraai, ooievaar, vos, kleine marterachtigen hebben grote invloed. Het is dan wel heel kort door de bocht om een opleving van weidevogelkuikens meteen toe te schrijven aan het doodschieten van steenmarters. “

De Partij voor de Dieren is zeer kritisch op het gevoerde weidevogelbeleid, en wil dat er zo snel mogelijk een einde komt aan de jacht. Voerman: “Wij signaleren een zekere verstrikking, waarbij de provincie koste wat kost weidevogelsucces wil behalen, niet in de laatste plaats om de vele miljoenen die in weidevogelgebieden zijn gestoken te justificeren. Het doden van roofdieren is aantrekkelijk om te laten zien dat er actie wordt ondernomen, en kan als dekmantel dienen om de aandacht weg te leiden van de werkelijke oorzaken van de terugloop, namelijk een agrarisch landschap dat al lang niet meer geschikt is om grote aantallen weidevogels te herbergen.”

Steenmarters en vossen verschalken graag weidevogeleieren en -kuikens. Deze predatiedruk is volstrekt natuurlijk en bracht weidevogels honderden jaren niet in gevaar. De achteruitgang werd in gang gezet door de industriële landbouw en veeteelt. Weidevogels zijn gemakkelijke hapjes, zeker in een landschap waar te weinig andere kleine prooidieren zijn, door het ontbreken van geschikte habitat en krimpende populaties door pesticiden, monoculturen en verdroging. De weidevogels bevinden zich in ‘reservaten’ die als eilandjes in een schraal landschap liggen, en trekken daardoor predatoren juist aan. In Friesland zijn al veel meer marters gedood, waarna er een hele rij aan andere roofdieren klaarstond om de eieren en kuikens alsnog op te eten. Het doden van steenmarters leidde daar dan ook niet tot succes. Ook het Groninger Landschap, grondbeheerder in Paddepoel-Koningslaagte, geeft aan dat de weidevogelleefgebieden simpelweg te klein zijn om voldoende overlevingskans te bieden aan de kuikens. Toch vroeg juist deze organisatie de ontheffing aan om marters te laten doden.