Bijdrage Agen­de­rings­verzoek schrij­nende situatie Ter Apel

‘Alles went behalve een Tent”. Dat stond op één van de spandoeken van jongeren die afgelopen woensdagavond een kampeerdemonstratie organiseerden voor het kantoor van de Immigratie- en Naturalisatie Dienst (de IND) in Ter Apel. ‘Nooit meer buiten slapen, dat is Nederland onwaardig' zei een demonstrant. Hiermee doelde ze op de erbarmelijke omstandigheden van een jaar geleden. We herinneren ons vast nog wel allemaal de beelden, waarin asielzoekers buiten moesten slapen op het gras. Of als ze ‘geluk’ hadden in een tent, of op een stoel. De beelden van kinderen die sliepen in een koffer. Te weinig eten en drinken voor iedereen, te weinig dekens.

Om een zelfde situatie als vorig jaar te voorkomen hebben de gemeente Westerwolde,
het ministerie van Justitie en Veiligheid, en het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (het COA) afgesproken dat er maximaal 2000 mensen in het asielzoekerscentrum van Ter Apel mogen verblijven en niet meer!
In een artikel van RTV Noord van 3 mei zegt Staatssecretaris Eric van der Burg van Asiel, dat Ter Apel wordt ontzien bij een (te) hoge asielinstroom: "tegen het college heb ik gezegd dat als het weer misgaat, de opvang niet in Ter Apel wordt geregeld". Een mooie belofte,.. maar kan.. en gaat de staatssecretaris deze belofte nakomen? Want twee weken later zegt hij: "Als ik naar de cijfers kijk en de analyses die ik nu heb, gaat het goed tot half juni”, waarbij hij erkent dat het kabinet dit probleem veel te lang heeft laten lopen.

Voor een toekomstbestendige oplossing is zijn spreidingswet noodzakelijk, tot die tijd is het pleisters plakken. En het is meer dan waarschijnlijk dat die doos met pleisters toch weer in Ter Apel komt te staan. Er is sprake van toenemende overlast in Ter Apel. Waarbij volgens de gemeenteraad de veiligheid van zowel de inwoners als de asielzoekers in het geding komt. Als de situatie escaleert heeft Ter Apel veel meer nodig dan die pleisters van de staatssecretaris.

De Partij voor de Dieren is van mening dat je een etterende wond niet geneest met pleisters. Het Rijk moet zorgen voor een solide en humaan opvangbeleid voor asielzoekers, maar het is tevens een gedeelde verantwoordelijkheid van provincies en gemeenten. Dus laten we ook als provinciebestuur haar verantwoordelijkheid nemen. De druk maximaal opvoeren, zodat er actie komt vanuit Den Haag, en de rust in Ter Apel kan terugkeren.

Wij zijn dan ook voorstander van het opstellen van een motie richting Rijk en andere provincies en gemeenten.

Verder horen wij graag van het College op welke manieren Ter Apel verder ondersteund kan worden. Hoe is de stand van zaken bij andere Groninger gemeenten, wat kunnen zij de komende maanden bieden aan noodopvang, en zijn er nog gesprekken nodig om aan te dringen op extra plekken?

Ik wil afsluiten met het volgende: laten we beseffen dat asielzoekers (voor het grootste gedeelte) goedwillende mensen zijn die op de vlucht zijn voor oorlog, vervolging of omdat ze hun kinderen niet meer kunnen voeden. Hun familie, huis en haard hebben achtergelaten omdat het niet meer veilig is in hun eigen land. Mensen die hier komen voor hulp en hoop op betere tijden. Mensen die een positieve bijdrage aan onze maatschappij willen, en kunnen leveren. Welk standpunt nemen wij dan in? Is het ikke, ikke, en de rest kan stikken? Of kiezen we voor compassie en mededogen?