Valwild­re­geling nekschot voor reeën

De provincie Groningen geeft, als eerste Noord-Nederlandse provincie, met haar valwildregeling jagers nog ruimere mogelijkheden om te beslissen over leven en dood van reeën. Volgens de provincie zal dit het dierenwelzijn bevorderen. De Partij voor de Dieren is het hier niet mee eens en wil hier nog een discussie aan wijden.

De valwildregeling maakt het jagers mogelijk om naar eigen inzicht van jagers zieke of gewonde reeën te doden, zonder tussenkomt van Dierenambulance of dierenarts. De Partij voor de Dieren heeft deze regeling meermaals ter discussie gesteld, onder meer door middel van de motie 'Jagers zijn geen dierenartsen', maar deze werd door geen enkele andere partij gesteund.

Nu de valwildregeling er ligt, groeit het wantrouwen van de Partij voor de Dieren over deze regeling. Het is onmogelijk om te controleren of een jager de situatie van het dier correct beoordeeld heeft. Ook is onduidelijk op basis waarvan de jagers zijn geselecteerd die mogen bepalen of een reeënleven nog toekomst heeft. Een dierenarts heeft zes jaar gestudeerd alvorens hij kan en mag besluiten over het leven van een dier, terwijl jagers deze kennis niet hebben.

Maar er zijn meer bezwaren. Zo staat de regeling het toe dat jagers een ree doden met geweer, maar ook met een mes. De jager mag zelfs zijn hond het dier dood laten bijten. Een hond die een neus heeft voor het opsporen van gewonde, aangeschoten, dieren. Hiermee laat de provincie het oordeel over een reeënleven dus aan een hond over. De Partij voor de Dieren vindt het daarnaast uitermate onwenselijk dat de provincie het stimuleert dat er honden in de maatschappij rondlopen, die getraind zijn om gewonde wezens op te sporen en deze vervolgens op eigen initiatief te doden.

Het officieel niet toegestane middel bij de jacht, kunstlicht, wordt bij deze regeling tevens toegestaan. Over jagen met kunstlicht heeft de Partij voor de Dieren al eerder vragen gesteld. Verder wordt het protocol, dat bij de valwildregeling hoort, opgesteld door de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging, de Faunabeheereenheid en Stichting het Reewild; alle drie jagersclubs. Geen enkele dierenarts of dieren- of natuurbeschermer komt eraan te pas. Een typisch geval van een slager die zijn eigen vlees keurt.

De provincie verschuilt zich voor deze regeling achter de wettelijke plicht van een mens, om hulpbehoevende dieren de nodige zorg te bieden. Het leven van een dier in handen geven van iemand die voor zijn hobby dieren dood schiet, valt hier volgens de Partij voor de Dieren echter niet onder. Het dier laten ophalen door de Dierenambulance en vervolgens een dierenarts laten besluiten over de toestand van een dier, dàt is het bieden van de nodige zorg.

Vanwege bovengenoemde bezwaren, wil de Partij voor de Dieren in de commissie Omgeving en Milieu van 22 januari 2014, met de andere fracties en het College over deze regeling discussiëren. Door automatisch te kiezen voor het doodschieten van aangereden dieren, wordt dieren een tweede kans op een leven in vrijheid ontnomen. Er zijn vele vraagtekens te plaatsen bij de valwildregeling. De hamvraag is hier echter: waarom heeft de provincie wel een valwildregeling voor reeën, maar niet voor andere, wellicht minder smakelijke dieren? Wij hopen uiteindelijk dat de provincie echt kiest voor dierenwelzijn en daar hoort deze valwildregeling absoluut niet bij.