Bijdrage Transitie landelijk gebied Groningen

Allereerst een woord van dank aan de fracties die dit agenderingsverzoek hebben ingediend. Dit belangrijke onderwerp verdient inderdaad de volle aandacht van de Staten. De Partij voor de Dieren had hier ook aangesloten moeten zijn.

De fractie van de Partij voor de Dieren is zeer teleurgesteld in de zeer afhoudende en afwerende reactie van het college op de beoordeling van het ministerie van de maatregelpakketten die door de provincie zijn ingediend.

Stikstof en dan met name ammoniak uit mest is een sluipmoordenaar voor natuur en milieu. Ondanks alle onderzoeken en waarschuwingen van deskundigen kan deze sluipmoordenaar al meer dan 40 jaar ongehinderd z’n gang gaan. De Raad van State moest er in 2019 aan te pas komen om de absurd hoge uitstoot van met name ammoniak-stikstof een halt toe te roepen. Toen de veehouderijsector en de overheid van de eerste schrik waren bekomen, viel men al heel snel weer terug in het oude patroon van probleemontkenning, het zoeken van juridische geitenpaadjes én de hoop op technische maatregelen om de uitstoot van ammoniak te beperken. Het college doet er volop aan mee door het promoten en subsidiëren van het toedienen van magnesium-chloride aan mest. Of nog erger het vernevelen in de stal van een magnesium chloride oplossing. De dieren komen zo onder een plakkerig goedje te zitten dat huidzweren zal veroorzaken. Ook deze zeer dieronvriendelijke kunstgreep wordt nu gepushed met subsidiegeld.

Dan nu een woord over wat transitie betekent.

Een transitie = een proces van een fundamentele en onomkeerbare verandering op systeemniveau.
Een transitie staat of valt dus bij het maken van harde en voor bepaalde belangengroepen wellicht pijnlijke, maar onvermijdelijke keuzes en ingrepen.
Om de grote milieuproblemen door de intensieve veehouderij op een integrale en duurzame wijze op te lossen, is er maar één maatregel die echt soelaas biedt. Namelijk: de ontmanteling van het machtige agro-industriële complex én een zeer forse inkrimping van de veestapel met tenminste 80%.
En even voor de duidelijkheid: om een duurzame en gezonde voedselvoorziening te waarborgen, moeten we tegelijk inzetten op een complete eiwittransitie! We hebben hiervoor dus ontzettend hard boeren nodig die begrijpen hoe de vork in de steel zit. Daarom wil de Partij voor de Dieren dat de biologische akkerbouwers en tuinders in onze provincie alle denkbare steun krijgen voor hun goede werk! Veel meer steun dus dan tot nu toe het geval is.

Vraag aan de gedeputeerde: bent u dit eens met mijn fractie en wat gaat het college hieraan doen?

Voor het maken van fundamentele keuzes voor een duurzame en gezonde voedselvoorziening is allereerst politieke moed nodig!
Natuurlijk is vooral voor natuurherstel en het bevorderen van de eiwittransitie ook veel geld nodig. Maar dit laat onverlet dat de provincie nu al de harde keuzes kan maken die nodig zijn.

Maar helaas, in plaats van politieke moed, zien we in de reactie van het college op de brief van het ministerie vooral uitvluchten, zelfbeklag en verwijten richting ministerie met als doel de zure appels af te schuiven op het rijk. Met het afschuiven van de eigen verantwoordelijkheid komen we in onze provincie niet verder met de broodnodige verduurzaming van de landbouw en herstel van natuur en milieu.

Vraag aan de gedeputeerde:

Bent u het met mij eens dat er meer politieke moed door het college getoond moet worden om tot een duurzame landbouw te komen?

En zo ja, dan hoor ik hierop graag hoe het college alsnog z’n eigen verantwoordelijkheid wil en zal gaan nemen?