Bijdrage evaluatie maat­werk­me­thode schaal­ver­groting veehou­derij

Voorzitter,

In het kort: ten eerste zijn wij van mening dat het rapport zich te zeer beperkt tot ruimtelijke aspecten. De motie riep op tot het onderzoeken van kwalitatieve aspecten, wij vinden deze dan ook beperkt uitgelegd. Ten tweede menen wij dat de belangen van omwonenden en dieren beter geborgd moeten worden en dat dit rapport daar dan ook onvoldoende op ingaat. En ten derde, ons belangrijkste punt, hoe zorgt het college er straks voor dat met een geïntegreerde methoude van de maatwerkaanpak en het Groninger Verdien Model doelen op het gebied van dierenwelzijn en leefklimaat gehandhaafd worden? De maatwerkbenadering is een product van provincie, gemeentes en architekten, niet van de Dierenbescherming of van andere clubs die het dierenwelzijn controleren. Zowel de dieren als de omwonenden en hun belangen zijn bij de evaluatie dan ook niet meegenomen, terwijl in de motie wordt gevraagd om kwalitatief onderzoek. Wij vinden dat de motie nauw is uitgelegd. In de onderzoeksvraag wordt wel gesproken over het woon- en leefklimaat. Waarom is uiteindelijk alleen gekeken naar ruimtelijke kwaliteit en niet naar leefklimaat? De commissie, bestaande uit agrarieërs en een architekt heeft omwonenden niets gevraagd. Er is niets gevraagd over zaken die met uitbreiding gepaard gaan zoals stank, extra verkeer en lawaai. Waarom is dat niet gebeurd? En de normatieve kaart: wordt die onderdeel van de Verordening zodat daar de gebruikelijke inspraakprocedures voor omwonenden voor van kracht zijn? En hoe wordt in de toekomst gestuurd op zaken als dierenwelzijn en leefklimaat, zeker indien deze maatwerkbenadering met het Groninger Verdienmodel wordt geïntegreerd. Hoe worden omwonenden betrokken bij de schaalvergroting, hoe weten wij hoe zij dit ervaren? Want hieruit werden wij daarover niets wijzer.

De Partij voor de Dieren vindt het merkwaardig dat deze aanpak, waarvan de resultaten zo slecht zijn, toch wordt geprezen. Dat de verschillende partijen om de tafel zitten wordt geprezen. Nogmaals: dieren en omwonenden wordt niets gevraagd. Het is de winst van het aloude poldermodel waarin de Nederlandse koopmansgeest zegeviert, ten koste van, ik beperk me tot de provincie Groningen, landschap, koeien die in steeds grotere getale in schuren moeten worden opgesloten en de leefbaarheid van het platteland. Bij de beplanting, schaamgroen volgens de Partij voor de Dieren, is bij mijn weten ook niet gekeken naar de ecologische waarde. Daar zit nogal wat verschil in. Zou dit in de toekomst een rol kunnen spelen? Graag een reactie van de gedeputeerde. De keukentafelgesprekken, achterkametjespolitiek in onze ogen, leiden ertoe dat de procedure sneller kan. In hoeverre verhindert dit democratische inspraakprocedures? Bij deze evaluatie van schaalvergroting is eigenlijk alleen gekeken naar het landschap. Het feit dat alleen is gekeken naar esthetische aspecten is wellicht tekenend voor de oppervlakkigheid van besluitvormingsprocessen. In het kader van de maatwerkaanpak zou volgens dit rapport samenwerking moeten worden gezocht met ketenpartijen, die óók een duurzame ontwikkeling van de landbouw nastreven. Een duurzame groei van de veestapel is een contradictio in terminis. Bi-Ora verwijst terecht naar het nieuwe rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid waarin inkrimping van de veestapel wordt geadviseerd.

Vervolgens de stal in Wedderveer De provincie heeft ondertussen een verklaring van geen bedenkingen gegeven. Het Liefthingsbroek zou niet overdadig geschaad worden door stikstof. Het is duidelijk dat gemeenten met veel vragen zitten. Wij willen dan ook met klem de provincie verzoeken regie te voeren in deze kwesties. Maar begrijpen wij het nu goed dat er geen aanpassing van de omgevingsverordening komt? Tot slot: wij vinden het bijzonder treurig dat er vlak naast de bebouwde kom en de Ecologische Hoofdstructuur een megastal met 600 koeien komt.